Αγαπητή κυρία Τσεκούρα,αφού σας ευχαριστήσουμε για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης, ας αρχίσουμε την κουβέντα μας με λίγα λόγια για εσάς , τι σας ώθησε να ξεκινήσετε την συγγραφή; Νομίζω πως υπήρχε μέσα μου ανέκαθεν μια ορμή και η γραφή με επέλεξε, δεν την επέλεξα εγώ, στην ουσία… Γράφω από τα δεκατέσσερα χρόνια μου και αυτό συνέβη ως διέξοδος από πολλά, κατά την εφηβική μου ηλικία που με οδήγησαν να καταφύγω στην γραφή. Πότε ξεκινάει η διαδρομή; Σας είπα γύρω στα 14 μου χρόνια. Άρχισα να ζωγραφίζω και να γράφω στίχους. Είχα αντιληφθεί από νωρίς πως γράφω πέρα από τα ηλικιακά μου όρια. Υπήρξε κάποιο κομβικό γεγονός που επηρέασε την πορεία σας; Όπως συνηθίζω να λέω – και να γράφω – η ζωή γενικά είναι μεγάλη Εταίρα! Επιφυλάσσει για όλους σταυροδρόμια έρημα, δίχως πινακίδες και σου λέει: « Διάλεξε!» Αν αρχίσω να εξιστορώ τα κομβικά σημεία, της ως τώρα πορείας μου, θα χρειαστούν πολλές ώρες για να τα συζητήσουμε. Ακράδαντη άποψη μου, πάντως, είναι πως σε κάθε βήμα μας , σε κάθε μας απόφαση, δημιουργούμε οι ίδιοι ένα σημείο μηδέν από όπου, θεωρητικά, ξεκινάμε από την αρχή. Κάτι αφήνουμε πίσω, κάτι ολοκληρώνουμε, κάτι στοχεύουμε και κυνηγάμε. Η πιο πρόσφατη ποιητική συλλογή σας φέρει τον τίτλο «Ομολογία». Για ποιο λόγο επιλέξατε αυτόν τον τίτλο για την πέμπτη συλλογή σας; Είναι ο σωστότερος τίτλος για τα κείμενα που εμπεριέχονται σε αυτήν την συλλογή. Ομολογώ συναισθήματα που κουβαλώ, που δεν κατάφερα να δαμάσω ποτέ, που με τσάκιζαν και με τσακίζουν. Ομολογώ, ανθρώπους που με καθόρισαν ως άνθρωπο, ως προσωπικότητα, ως θηλυκό. Ομολογώ, τα θέλω, τις απέχθειές μου, τις «παραβάσεις» μου, τις σκέψεις μου ή τις πράξεις μου, τις κατακρημνίσεις μου στον Έρωτα, στην άβυσσο του κόσμου που προσβάλει με την αλαζονεία του, την Υποκρισία του, την αμετροέπειά του. Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για την τελευταία ποιητική συλλογή σας «Ομολογία»; Είναι γραμμένη για πρόσωπα που νομίζουν πως με γνωρίζουν επειδή με ξέρουν χρόνια, αλλά, δυστυχώς, δεν κατάφεραν ποτέ να με αποκωδικοποιήσουν. Είναι γραμμένη και αφιερωμένη σε εκείνους που με γνωρίζουν ελάχιστα αλλά έχουν διαβάσει την βαθύτερη πλευρά της ψυχής μου, καθώς και σε εκείνους που δεν με ξέρουν καθόλου και αναρωτιούνται διαβάζοντάς με, αν γράφω γεγονότα ή μυθοπλασίες ενός ρομαντικού και ευφάνταστου γυναικείου μυαλού. Ομολογώ επαναλαμβάνω αρέσκειες, πάθη, απέχθειες, λατρείες, πληγές. Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ έχει να κάνει με αυτό που είμαι. Από τα 14 μου χρόνια ζωγραφίζω, γράφω, κάνω θέατρο, μου αρέσει να κολυμπάω (πολλές φορές χωρίς μαγιό), διατηρώ ελεύθερο το πνεύμα μου και την ψυχή μου, ερωτεύομαι με πάθος, φοράω αλυσιδάκι στο πόδι και λέω πάντα ότι αισθάνομαι δίχως φόβο. Δεν φοβάμαι να δηλώνω την αδάμαστη πλευρά μου. Να φέρομαι ως μια ανεξάρτητη, ελεύθερη γυναίκα και η "Ομολογία", πέρα από τις ερωτικές της καταθέσεις, είναι γεμάτη από αυτή την ασυμβίβαστη πλευρά ." Τι σας ωθεί να γράφετε; Γράφω γιατί δεν μπορώ να μην. Δεν έχω εξήγηση. Υπάρχει κάποια στιγμή της ημέρας που προτιμάτε να γράφετε; Γράφω όπου εμπνευστώ. Έχει τύχει να γράψω στίχο που σκέφτηκα στο τζην παντελόνι μου μέσα στο Σούπερ Μάρκετ όπου ψώνιζα. Όμως ή ώρα που συνήθως γράφω είναι μετά τις 11 το βράδυ… ίσως και ως το πρωί μερικές φορές. Έχετε κάποιο ‘ησυχαστήριο’ που σας αρέσει να αποσύρεστε προκειμένου να γράψετε; Δεν χρειάζομαι – δεν έχω χρειαστεί ως σήμερα ησυχαστήριο. Έχει τύχει να γίνεται μεγάλη συζήτηση γύρω μου και εγώ να είμαι βυθισμένη στον υπολογιστή μου και να γράφω δίχως να επικοινωνώ με το περιβάλλον μα ούτε και να ενοχλούμαι από την βοή. Έχει τύχει όμως, να ζητήσω να μείνω μόνη γιατί θέλω οπωσδήποτε να γράψω κάτι ολομόναχη. Όχι, γιατί με ενοχλεί η παρουσία άλλων ανθρώπων, ούτε η φωνή τους ή ενδεχομένως η φασαρία γύρω μου, απλά, επειδή είναι κάτι πολύ δικό μου, πολύ προσωπικό και δεν θέλω να μοιραστώ με άλλους ούτε στην ατμόσφαιρα, τη στιγμή που θα το καταθέτω! Η αλήθεια είναι πως έχω προσωπικές στιγμές ή συμβάντα που δεν τα μοιράζομαι με κανέναν απολύτως! Κωδικοποιημένα στις γραφές μου υπάρχουν, γνώριμα μόνο σε όσους εμπλέκονται σε αυτές τις στιγμές. Έχω ένα απόλυτα δικό μου «τόπο» που φυλάσσω τα «εμά» τα οποία είναι και αδιαπραγμάτευτα! Τι συναίσθημα επιδιώκετε να προκαλέσετε σ’ αυτόν που κρατάει την «Ομολογία» σας; Δεν επιδιώκω τίποτε. Είμαι απλά ειλικρινής. Παθιασμένα ειλικρινής και ειλικρινώς παθιασμένη. θα χαρώ να αντιληφθώ , πάντως, πως έχει συνειδητοποιήσει ο αναγνώστης μου όλα τα παραπάνω, καθώς και ότι ρέω συναισθήματα και πνίγομαι από αυτά. Τα ποιήματα της ‘Ομολογίας’ φαίνονται σαν να είναι κομμάτια παζλ διασκορπισμένα που όταν κάποιος τα διαβάσει ενώνονται και δείχνουν ξεκάθαρη την εικόνα . Πως επιτυγχάνεται αυτό; Αυτό που μου αναφέρετε τώρα απαιτεί μεγάλη συζήτηση και θεωρώ εξαιρετικά οξυδερκή την ερώτηση. Η Ομολογία είναι ένα παζλ. Είναι ακανόνιστα και ακαθόριστα σκορπισμένα κείμενα που αφορούν σε μια μεγάλη περίοδο ζωής, ενήλικης ζωής. Παρόλα αυτά, επιγραμματικά, να πω πως δεν θα υπάρξει εύκολα ο αναγνώστης που θα τα τοποθετήσει σε σωστή σειρά, τουλάχιστον χρονική. Για να αξιολογήσει κανείς την σημαντικότητά τους και την «ηλικία» τους, αν μπορώ να το πω έτσι, θα πρέπει να θελήσει να μάθει πολλά περισσότερα για μένα, πράγμα δύσκολο, ή να αντιληφθεί τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται. Πράγμα ακόμη δυσκολότερο. Τα Εμά δεν διαφαίνονται εύκολα… Πιστέψτε με. Αυτό νομίζω ότι είναι και το πιο γοητευτικό στοιχείο στην γραφή μου. Αποκαλύπτομαι τόσο κι όμως, παραμένω επιμελώς αθέατη και μυστηριακή. Αν μπορούσατε να βάλετε έναν τίτλο στον τρόπο που σκέφτεστε όταν γράφετε ποιος θα ήταν αυτός; Δεν μπορώ. Δεν υπάρχει. Σκέφτομαι σε πολλαπλά πεδία και επίπεδα. Σκέφτομαι ως Άννα και ως αντίπαλος της Άννας. Σκέφτομαι ως υπερασπιστής των ιδεών μου και ως πολέμιός τους. Αλλάζω ρόλους μέσα στην σκέψη μου και επιτίθεμαι στις θέσεις μου ως άλλη γυναίκα, ως άντρας ακόμη. Συχνά σκέφτομαι σαν άντρας. Διαθέτω μια ισχυρή αρσενική πλευρά εξάλλου… Ως αναγνώστρια ξεχωρίζετε κάποιο είδος λογοτεχνίας; Τι σας κέρδισε σε αυτό; Διαβάζω τα πάντα! Δεν κάνω διακρίσεις σε τίποτε. Τα αναγνώσματα που δεν με ικανοποιούν απλά τα ξεχνώ άμεσα. Εκείνα που με συνεπαίρνουν τα διαβάζω ξανά και ξανά. Έχω βιβλία με τα οποία κοιμάμαι στο προσκέφαλό μου εδώ και χρόνια. Θεωρώ πως οτιδήποτε είναι γραμμένο με οξυδέρκεια, διαθέτει πολλαπλά επίπεδα και δεν αφήνει τον αναγνώστη να υπάρξει επιφανειακά στην ιστορία αλλά να εμβαθύνει σε νοήματα, διδάγματα και χαρακτήρες είναι αξιόλογο. Αυτό προσπαθώ να κάνω σε ότι γράφω. Να μην στέκεται στην επιφάνεια, αλλά να σε κάνει να δεις πίσω από κάθε λέξη και κάτω από κάθε φράση το βαθύτερο του προφανούς. Οικονομική κρίση και συγγραφή, πως/πόσο έχει επηρεάσει τους συγγραφείς και πως / πόσο τους αναγνώστες; Υπάρχουν σαφώς διαφοροποιήσεις και στη μία ομάδα και στην άλλη. Η κρίση έχει επηρεάσει τους πάντες. Αλλά ανεξάρτητα με το γνωστό πρόβλημα, οι μεν συγγραφείς να αισθάνονται πως τα βιβλία τους δεν θα τύχουν μεγάλης αγοραστικής κίνησης και οι δε αναγνώστες να νιώθουν πως δεν μπορούν πια να διαθέσουν χρήματα για αγορά βιβλίων, θεωρώ πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν συγγραφέα είναι αλλού. Να γράφει για να κερδίζει χρήματα. Είναι κάτι που ποτέ δεν με απασχόλησε. Όχι γιατί είμαι πλούσια, αλλά γιατί γράφω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με ποσά και ποσοστά. Ειλικρινά ποτέ. Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν και οι εκδοτικοί μου. Υποθέτω λοιπόν πως οι παραγωγικοί συγγραφείς, δηλαδή εκείνοι που βιοπορίζονται αποκλειστικά από αυτή τη δραστηριότητα, θα ήταν οι πιο αρμόδιοι να σας απαντήσουν! Ποια είναι τα συγγραφικά σας σχέδια για το μέλλον; Γράφω. Δεν κάνω σχέδια. Επιθυμώ να είμαι υγιής μαζί με τους αγαπημένους μου και να εμπνέομαι πρώτα από όλα για να υπάρχω σε αίσθηση πληρότητας. Γράφω κάθε μέρα μιλώντας με τον εαυτό μου, τον Θεό και τη συνείδηση μου. Δεν κάνω σχέδια, ζω το κάθε λεπτό διαφορετικά και μοναδικά. Ως κάτι άμεσο και τετελεσμένο να αναφέρω μονάχα το ότι έχω ήδη το μυθιστόρημά μου «Η Ποινή της Ελευθερίας» ολοκληρωμένο και σε λίγο καιρό θα εκδοθεί. Θα μου επιτρέψετε να μην αναφέρω εκδοτικό δια τυπικούς λόγους. Υπάρχει ήδη η 6η συλλογή στο δρόμο… Αν θέλει ο Θεός θα εκδοθούν… Αν θέλει ο Θεός θα με ευλογεί με έμπνευση και θα γράφω… Δεν θέλω κάτι άλλο. Ούτε σχεδιάζω. Όπως τα θέλει το Σύμπαν θα γίνουν. Το Σύμπαν ξέρει…
Αγαπητή κυρία Τσεκούρα,αφού σας ευχαριστήσουμε για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης, ας αρχίσουμε την κουβέντα μας με λίγα λόγια για εσάς , τι σας ώθησε να ξεκινήσετε την συγγραφή;
Νομίζω πως υπήρχε μέσα μου ανέκαθεν μια ορμή και η γραφή με επέλεξε, δεν την επέλεξα εγώ, στην ουσία… Γράφω από τα δεκατέσσερα χρόνια μου και αυτό συνέβη ως διέξοδος από πολλά, κατά την εφηβική μου ηλικία που με οδήγησαν να καταφύγω στην γραφή.
Πότε ξεκινάει η διαδρομή;
Σας είπα γύρω στα 14 μου χρόνια. Άρχισα να ζωγραφίζω και να γράφω στίχους. Είχα αντιληφθεί από νωρίς πως γράφω πέρα από τα ηλικιακά μου όρια.
Υπήρξε κάποιο κομβικό γεγονός που επηρέασε την πορεία σας;
Όπως συνηθίζω να λέω – και να γράφω – η ζωή γενικά είναι μεγάλη Εταίρα! Επιφυλάσσει για όλους σταυροδρόμια έρημα, δίχως πινακίδες και σου λέει: « Διάλεξε!» Αν αρχίσω να εξιστορώ τα κομβικά σημεία, της ως τώρα πορείας μου, θα χρειαστούν πολλές ώρες για να τα συζητήσουμε. Ακράδαντη άποψη μου, πάντως, είναι πως σε κάθε βήμα μας , σε κάθε μας απόφαση, δημιουργούμε οι ίδιοι ένα σημείο μηδέν από όπου, θεωρητικά, ξεκινάμε από την αρχή. Κάτι αφήνουμε πίσω, κάτι ολοκληρώνουμε, κάτι στοχεύουμε και κυνηγάμε.
Η πιο πρόσφατη ποιητική συλλογή σας φέρει τον τίτλο «Ομολογία». Για ποιο λόγο επιλέξατε αυτόν τον τίτλο για την πέμπτη συλλογή σας;
Είναι ο σωστότερος τίτλος για τα κείμενα που εμπεριέχονται σε αυτήν την συλλογή. Ομολογώ συναισθήματα που κουβαλώ, που δεν κατάφερα να δαμάσω ποτέ, που με τσάκιζαν και με τσακίζουν. Ομολογώ, ανθρώπους που με καθόρισαν ως άνθρωπο, ως προσωπικότητα, ως θηλυκό. Ομολογώ, τα θέλω, τις απέχθειές μου, τις «παραβάσεις» μου, τις σκέψεις μου ή τις πράξεις μου, τις κατακρημνίσεις μου στον Έρωτα, στην άβυσσο του κόσμου που προσβάλει με την αλαζονεία του, την Υποκρισία του, την αμετροέπειά του.
Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για την τελευταία ποιητική συλλογή σας «Ομολογία»;
Είναι γραμμένη για πρόσωπα που νομίζουν πως με γνωρίζουν επειδή με ξέρουν χρόνια, αλλά, δυστυχώς, δεν κατάφεραν ποτέ να με αποκωδικοποιήσουν. Είναι γραμμένη και αφιερωμένη σε εκείνους που με γνωρίζουν ελάχιστα αλλά έχουν διαβάσει την βαθύτερη πλευρά της ψυχής μου, καθώς και σε εκείνους που δεν με ξέρουν καθόλου και αναρωτιούνται διαβάζοντάς με, αν γράφω γεγονότα ή μυθοπλασίες ενός ρομαντικού και ευφάνταστου γυναικείου μυαλού. Ομολογώ επαναλαμβάνω αρέσκειες, πάθη, απέχθειες, λατρείες, πληγές. Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ έχει να κάνει με αυτό που είμαι. Από τα 14 μου χρόνια ζωγραφίζω, γράφω, κάνω θέατρο, μου αρέσει να κολυμπάω (πολλές φορές χωρίς μαγιό), διατηρώ ελεύθερο το πνεύμα μου και την ψυχή μου, ερωτεύομαι με πάθος, φοράω αλυσιδάκι στο πόδι και λέω πάντα ότι αισθάνομαι δίχως φόβο. Δεν φοβάμαι να δηλώνω την αδάμαστη πλευρά μου. Να φέρομαι ως μια ανεξάρτητη, ελεύθερη γυναίκα και η "Ομολογία", πέρα από τις ερωτικές της καταθέσεις, είναι γεμάτη από αυτή την ασυμβίβαστη πλευρά ."
Τι σας ωθεί να γράφετε;
Γράφω γιατί δεν μπορώ να μην. Δεν έχω εξήγηση.
Υπάρχει κάποια στιγμή της ημέρας που προτιμάτε να γράφετε;
Γράφω όπου εμπνευστώ. Έχει τύχει να γράψω στίχο που σκέφτηκα στο τζην παντελόνι μου μέσα στο Σούπερ Μάρκετ όπου ψώνιζα. Όμως ή ώρα που συνήθως γράφω είναι μετά τις 11 το βράδυ… ίσως και ως το πρωί μερικές φορές.
Έχετε κάποιο ‘ησυχαστήριο’ που σας αρέσει να αποσύρεστε προκειμένου να γράψετε;
Δεν χρειάζομαι – δεν έχω χρειαστεί ως σήμερα ησυχαστήριο. Έχει τύχει να γίνεται μεγάλη συζήτηση γύρω μου και εγώ να είμαι βυθισμένη στον υπολογιστή μου και να γράφω δίχως να επικοινωνώ με το περιβάλλον μα ούτε και να ενοχλούμαι από την βοή. Έχει τύχει όμως, να ζητήσω να μείνω μόνη γιατί θέλω οπωσδήποτε να γράψω κάτι ολομόναχη. Όχι, γιατί με ενοχλεί η παρουσία άλλων ανθρώπων, ούτε η φωνή τους ή ενδεχομένως η φασαρία γύρω μου, απλά, επειδή είναι κάτι πολύ δικό μου, πολύ προσωπικό και δεν θέλω να μοιραστώ με άλλους ούτε στην ατμόσφαιρα, τη στιγμή που θα το καταθέτω! Η αλήθεια είναι πως έχω προσωπικές στιγμές ή συμβάντα που δεν τα μοιράζομαι με κανέναν απολύτως! Κωδικοποιημένα στις γραφές μου υπάρχουν, γνώριμα μόνο σε όσους εμπλέκονται σε αυτές τις στιγμές. Έχω ένα απόλυτα δικό μου «τόπο» που φυλάσσω τα «εμά» τα οποία είναι και αδιαπραγμάτευτα!
Τι συναίσθημα επιδιώκετε να προκαλέσετε σ’ αυτόν που κρατάει την «Ομολογία» σας;
Δεν επιδιώκω τίποτε. Είμαι απλά ειλικρινής.
Παθιασμένα ειλικρινής και ειλικρινώς παθιασμένη.
θα χαρώ να αντιληφθώ , πάντως, πως έχει συνειδητοποιήσει ο αναγνώστης μου όλα τα παραπάνω, καθώς και ότι ρέω συναισθήματα και πνίγομαι από αυτά.
Τα ποιήματα της ‘Ομολογίας’ φαίνονται σαν να είναι κομμάτια παζλ διασκορπισμένα που όταν κάποιος τα διαβάσει ενώνονται και δείχνουν ξεκάθαρη την εικόνα . Πως επιτυγχάνεται αυτό;
Αυτό που μου αναφέρετε τώρα απαιτεί μεγάλη συζήτηση και θεωρώ εξαιρετικά οξυδερκή την ερώτηση.
Η Ομολογία είναι ένα παζλ. Είναι ακανόνιστα και ακαθόριστα σκορπισμένα κείμενα που αφορούν σε μια μεγάλη περίοδο ζωής, ενήλικης ζωής. Παρόλα αυτά, επιγραμματικά, να πω πως δεν θα υπάρξει εύκολα ο αναγνώστης που θα τα τοποθετήσει σε σωστή σειρά, τουλάχιστον χρονική. Για να αξιολογήσει κανείς την σημαντικότητά τους και την «ηλικία» τους, αν μπορώ να το πω έτσι, θα πρέπει να θελήσει να μάθει πολλά περισσότερα για μένα, πράγμα δύσκολο, ή να αντιληφθεί τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται. Πράγμα ακόμη δυσκολότερο. Τα Εμά δεν διαφαίνονται εύκολα… Πιστέψτε με. Αυτό νομίζω ότι είναι και το πιο γοητευτικό στοιχείο στην γραφή μου. Αποκαλύπτομαι τόσο κι όμως, παραμένω επιμελώς αθέατη και μυστηριακή.
Αν μπορούσατε να βάλετε έναν τίτλο στον τρόπο που σκέφτεστε όταν γράφετε ποιος θα ήταν αυτός;
Δεν μπορώ. Δεν υπάρχει. Σκέφτομαι σε πολλαπλά πεδία και επίπεδα. Σκέφτομαι ως Άννα και ως αντίπαλος της Άννας. Σκέφτομαι ως υπερασπιστής των ιδεών μου και ως πολέμιός τους. Αλλάζω ρόλους μέσα στην σκέψη μου και επιτίθεμαι στις θέσεις μου ως άλλη γυναίκα, ως άντρας ακόμη. Συχνά σκέφτομαι σαν άντρας. Διαθέτω μια ισχυρή αρσενική πλευρά εξάλλου…
Ως αναγνώστρια ξεχωρίζετε κάποιο είδος λογοτεχνίας; Τι σας κέρδισε σε αυτό;
Διαβάζω τα πάντα! Δεν κάνω διακρίσεις σε τίποτε. Τα αναγνώσματα που δεν με ικανοποιούν απλά τα ξεχνώ άμεσα. Εκείνα που με συνεπαίρνουν τα διαβάζω ξανά και ξανά. Έχω βιβλία με τα οποία κοιμάμαι στο προσκέφαλό μου εδώ και χρόνια. Θεωρώ πως οτιδήποτε είναι γραμμένο με οξυδέρκεια, διαθέτει πολλαπλά επίπεδα και δεν αφήνει τον αναγνώστη να υπάρξει επιφανειακά στην ιστορία αλλά να εμβαθύνει σε νοήματα, διδάγματα και χαρακτήρες είναι αξιόλογο. Αυτό προσπαθώ να κάνω σε ότι γράφω. Να μην στέκεται στην επιφάνεια, αλλά να σε κάνει να δεις πίσω από κάθε λέξη και κάτω από κάθε φράση το βαθύτερο του προφανούς.
Οικονομική κρίση και συγγραφή, πως/πόσο έχει επηρεάσει τους συγγραφείς και πως / πόσο τους αναγνώστες;
Υπάρχουν σαφώς διαφοροποιήσεις και στη μία ομάδα και στην άλλη. Η κρίση έχει επηρεάσει τους πάντες.
Αλλά ανεξάρτητα με το γνωστό πρόβλημα, οι μεν συγγραφείς να αισθάνονται πως τα βιβλία τους δεν θα τύχουν μεγάλης αγοραστικής κίνησης και οι δε αναγνώστες να νιώθουν πως δεν μπορούν πια να διαθέσουν χρήματα για αγορά βιβλίων, θεωρώ πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν συγγραφέα είναι αλλού. Να γράφει για να κερδίζει χρήματα. Είναι κάτι που ποτέ δεν με απασχόλησε. Όχι γιατί είμαι πλούσια, αλλά γιατί γράφω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με ποσά και ποσοστά. Ειλικρινά ποτέ. Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν και οι εκδοτικοί μου. Υποθέτω λοιπόν πως οι παραγωγικοί συγγραφείς, δηλαδή εκείνοι που βιοπορίζονται αποκλειστικά από αυτή τη δραστηριότητα, θα ήταν οι πιο αρμόδιοι να σας απαντήσουν!
Ποια είναι τα συγγραφικά σας σχέδια για το μέλλον;
Γράφω. Δεν κάνω σχέδια. Επιθυμώ να είμαι υγιής μαζί με τους αγαπημένους μου και να εμπνέομαι πρώτα από όλα για να υπάρχω σε αίσθηση πληρότητας. Γράφω κάθε μέρα μιλώντας με τον εαυτό μου, τον Θεό και τη συνείδηση μου. Δεν κάνω σχέδια, ζω το κάθε λεπτό διαφορετικά και μοναδικά. Ως κάτι άμεσο και τετελεσμένο να αναφέρω μονάχα το ότι έχω ήδη το μυθιστόρημά μου «Η Ποινή της Ελευθερίας» ολοκληρωμένο και σε λίγο καιρό θα εκδοθεί. Θα μου επιτρέψετε να μην αναφέρω εκδοτικό δια τυπικούς λόγους. Υπάρχει ήδη η 6η συλλογή στο δρόμο… Αν θέλει ο Θεός θα εκδοθούν… Αν θέλει ο Θεός θα με ευλογεί με έμπνευση και θα γράφω… Δεν θέλω κάτι άλλο. Ούτε σχεδιάζω. Όπως τα θέλει το Σύμπαν θα γίνουν. Το Σύμπαν ξέρει…
