Κάνουμε έρωτα δίχως έρωτα.
Διασκεδάζουμε για να ξεγελάσουμε
τη θλίψη μας.
Ερωτευόμαστε συσκευές και οθόνες.
Σπάνια πλέον κοιταζόμαστε στα μάτια.
Σπάνια...
Το περίεργο στη σημερινή εποχή είναι
ότι νοιαζόμαστε πιο πολύ
για το τι κάνουν οι άλλοι στη ζωή τους
παρά εμείς στη δική μας.
Κάποια μέρα,
το κενό που θα αφήνουν οι σφαίρες σας,
όταν θα διαπερνούν τα σώματά μας,
θα γεμίσει με οργή, θυμό και όνειρα.
Και τότε θα εύχεστε
να μην είχατε στρέψει ποτέ,
τα όπλα σας, σε εμάς.
Σ’ έναν κόσμο που μισεί
τον ίδιο του τον εαυτό,
αποτελεί κατόρθωμα να βρεις
το θάρρος να αγαπήσεις.