28η μέρα κατολίσθησης
Καταλαβαίνεις το τέλος
αλλά δεν το κατανοείς
Παρόλα αυτά
εκείνο ακάθεκτο
ρίχνει στάχτη στα μάτια
του ανατολικού παράθυρου
καθώς παρελαύνει καμαρωτό
στο φαγωμένο παρκέ
ενώ εκείνη αποχαυνωμένη
πάνω σε βρώμικο στρώμα
μετράει λακκούβες στο σώμα
στα χέρια κρατά σφεντόνα
και φοβερίζει το σκοτάδι
Την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η κατολίσθηση
σκέφτηκε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο
παρά μια συνηθισμένη απαρίθμηση
των ρουσφετιώντης καταραμένης μοίρας
προς τα περβάζια τ’ουρανού
28η μέρα κατολίσθησης
και κείνη σταμάτησε να βλέπει
τα χελιδόνια που στόλιζαν τα χέρια
Η Πτώση συνεχίζεται
χωρίς εκείνη
Στο βάθος ακούγεται το “Night of the wolves” – Nox Arcana
28th day of landslide
You understand the end
but you don’t comprehend it
however
it is unstoppable
and it continues to shed its ashes
thru the eyes of the eastern window
as it arrogantly parades
on the worned floor
as she
lays languid on a dirty mattress
counting the marks on her body
She threatens the darkness
with a sling in her hands
The first day of the landslide
she thought
it was the usual favors enumeration
of the darned fate
towards the ledgers of heaven
28th day of the landslide
and she stops seeing
the doves that adorn the hands
The Fall continues
without her
In the background it plays “The night of the wolves” – Nox Arcana
27η μέρα κατολίσθησης
Η απώλεια ξεκινάει από τα πόδια
Οι ανάπηρες έξοδοι
πράσινα φανάρια
απατηλής φαγούρας
Τα τέρατα παραβιάζουν σιγά-σιγά
το δυτικό παράθυρο
από τα ανατολικά ακούγεται
η τρομπέτα της ήττας
ο στρατιώτης γδύνεται της αφορμής
αναίτιος
μοιραίος
αθώος
η σπασμένη γνάθος ενός αποξηραμένου σιντριβανιού
Μια ολόκληρη ήπειρος
καταποντίζεται στα σάπια κανάλια
των δαχτύλων
νεκρά έντομα στολίζουν τα νύχια
σπρώξε
σπρώξε
σπρώξε
πέντε λευκά λουλούδια
σ’ ετοιμοθάνατη συναυλία
ο ταριχευτής κι ο ταριχευμένος
Όλη νύχτα συνεχιζόταν η κατολίσθηση
Ανάμεσα στις τρύπες του χάους
στήνουν μαιευτήριο οι κάμπιες
Μέχρι πριν λίγες μέρες
έπεφτε μια απαλή βροχή
καθησυχαστική
τρυφερή δούρεια
τροφός ονειρώξεων
ένα κομμάτι ουρανού
ξαφνικά καπέλωσε τα νέφη
τράβηξε εξάσφαιρο κολτ
και γέμισε η στεριά
βεδουίνες πέτρες
νεκρός ο χαλίφης
πάνω στην αποσκελετωμένη κελεμπία
νυχτερίδες σκεπάζουν
τα πέλματα
τις γάμπες
τα υπόλοιπα δικαιώνουν τις κάμπιες
Προτελευταία μέρα
προτελευταία σφαίρα…
27th day of landslide
The loss begins from the feet
The disabled exits
green lights
of a fallacious itch
The monsters are slowly breaking in
from the western window
while from the east you can hear
the trumpet of defeat
the soldier sheds the excuses
blameless
fateful
innocent
the broken jaw of a dry fountain
A whole continent sinks
into the rotten canals
of the fingers
Push
push
push
five white flowers
to a dying concert
the embalmer and the stuffed one
The landslide continued all night
Between the holes of chaos
the caterpillars are setting maternity yard
a few days ago
a calm smooth and tender
rain was falling
a Trojan rain
A nurturer of wet dreams
Suddenly a piece of the sky
manipulates the clouds
and pulls up a loaded colt
and the land fills
with Bedouin stones
Dead is the caliph
on his skeletal burnoose
The bats are covering
his soles
his calves
as the caterpillars continue to justify the rest
penultimate day
penultimate bullet…