Το φεγγάρι ρώτησα
Κάθομαι κι αναρωτιέμαι
σφάλματα που έχω κάνει
και δεν έχω στη ζωή μου
κάτι για να με ζεστάνει
Στην καρδιά μου δεν αξίζει
τέτοια συμπεριφορά
πια κανείς δεν την αγγίζει
κι από τον άνεμο πονά
Το φεγγάρι ρώτησα
τι είναι γι’ αυτό η αγάπη
έχει χαρές μ’ απάντησε
μα πόνο πολύ και δάκρυ
Κρατάω μιαν ελπίδα
της ζωής μου η πυξίδα
να με βγάλει στη στεριά
να ανασάνει η καρδιά
Νύχτα δεν περνά καμία
δίχως να χω αγωνία
για ένα όνειρο να δω
να το πιάσω να σωθώ
Όταν ακούω τ’ όνομα σου
Απ’ όσα στη ζωή έχω εγώ κερδίσει
τα πιο πολλά για λίγο έχω κρατήσει
Όμως ένα από αυτά που έχω χάσει
Η καρδιά μου δεν μπορεί να το ξεχάσει
Όταν ακούω τ’ όνομα σου αρρωσταίνω
στο μυαλό σκηνές δικές μας φέρνω
που με κρατούσες σφιχτά στην αγκαλιά σου
και μου δινες με πάθος τα φιλιά σου
Δώρο θα ναι στη ζωή το πιο μεγάλο
μια μέρα πίσω σε μένα να γυρίσεις
να πάψω πια για μένα ν’ αμφιβάλω
να ζωντανέψουν οι δικές μας αναμνήσεις
Είχα παρέα το φεγγάρι
Ξεχάστηκε απόψε το φεγγάρι
έμεινε ψηλά στον ουρανό
κι εγώ που περίμενα να δύσει
έμεινα με μάτι ανοιχτό
Τη νύχτα τούτη πόνεσα
τσακίστηκε η καρδιά μου
φταίω εγώ που έτρεχα
έξω απ’ τα λογικά μου
Είχα παρέα το φεγγάρι όλη νύχτα
του είπα όσα έπαθα εγώ
στάθηκε ακίνητο να ακούσει
όταν του λεγα γι’ αυτό το χωρισμό
Με βρήκε μόνο η αυγή
με άγρυπνο το βλέμμα
και η καρδιά μου πίστευε
αυτό πως ήταν ψέμα
Τον πόνο μου τον ένιωσε
δάκρυσε το φεγγάρι
νόημα μου έκανε
μαζί του να με πάρει
Στάζουν τα μάτια μου
Πάλι μιλάς εσύ για χωρισμό
και δε σε νοιάζει εμένα αν με πληγώνεις
μα όταν πάω κι εγώ κάτι να πω
λες για ότι κάνεις ποτέ δε μετανιώνεις
Στάζουν τα μάτια μου στα λόγια τα δικά σου
Κι εσύ χωρίς οίκτο συνεχίζεις να μιλάς
Θα θελα να ξερα τι θα λεγε η καρδιά σου
Αν χάσεις κάτι που εσύ το αγαπάς
Ξεχνάς τι έχω κάνει εγώ για σένα
όταν σε βρήκα να πονάς στη μοναξιά
στο περιθώριο έχω αφήσει εγώ εμένα
σου χω χαρίσει τη δική μου την καρδιά
Είμαι εγώ
Μου λες πως κάτι σ’ αρέσει από μενα
κι εγώ αναρωτιέμαι αλήθεια αν μου λες
Μου λες δεν ξέρεις τίποτα για μένα
με κάτι όμως σου μοιάζω απ’ τα περασμένα
Είμαι εγώ που λεγες πολύ με αγαπούσες
και σφιχτά στην αγκαλιά σου με κρατούσες
Είμαι εγώ που λεγες δε θα με ξεχάσεις
το δρόμο για μένα ποτέ δεν θα τον χάσεις
Όταν με έβλεπες μου χαμογελούσες
και μου λεγες πως δε θα με χορτάσεις
ζεστά πάντοτε εμένα με φυλούσες
κι ήθελες για πάντα δίπλα σου μένα να χεις