Παίζω Παιχνίδια με Εικόνες...
Τις αναζητώ, τις αγγίζω, τις υφαίνω, τις κεντάω,
τις ζωγραφίζω, τις καταγράφω, τις περιγράφω,
τις θαυμάζω.
Παίζω Παιχνίδια με Εικόνες
από νουθεσίες και απορίες Δασκάλων και Μαθητών,
από μικρές και μεγάλες Αγάπες, από «ιστορημένα»
βιβλία και από ιστορίες βιβλίων.
Παίζω Παιχνίδια με Εικόνες
και τις παίζω στα ζάρια και στα χαρτιά.
Παίζω Παιχνίδια με Εικόνες
και τις «δένω» σε ένα Παιχνίδι που ονομάζω «Κλασικά
Εικονογραφημένα». Τις βάζω στη σειρά και σκορπίζουν
από δω και από κει.
Παίζω Παιχνίδια με Εικόνες και αναζητώ τη Μαγική
Εικόνα...
Παίζω «Κλασικά Εικονογραφημένα» και ξεφυλλίζω τα
«Κλασσικά Εικονογραφημένα». Οι ποικίλες όψεις τους
με πηγαίνουν άλλοτε αλλού. Έτσι κάποιες φορές ο ίδιος
ο Γιάννης Αγιάννης ή ο επίσκοπος Μυριήλ με οδηγεί
στις «εικονίτσες» του Κατηχητικού και στα λόγια ενός
Δασκάλου μου και μετά σε έναν Αθανάσιο Διάκο και
ύστερα ...στην Κρασογιώργαινα, αλλά και σε μια rosa mutabilis
σαν αυτή του Lorca... και έπειτα κατ? ευθείαν στην
έμπειρη σε ανιχνεύσεις Άγκαθα Κρίστι.
Τον τρόπο όμως να λύσω το Πρόβλημα, να μπορέσω να
δω ολόκληρη την Εικόνα δηλαδή, και να διακρίνω όλες
τις μαγικές όψεις της, μου τον έδειξαν τα Παραμύθια και
μόνο τα Παραμύθια. Έτσι χρειάστηκε, για παράδειγμα,
να διαβάσω και να ακούσω πολύ προσεκτικά την ιστορία
της Πεντάμορφης στο Κοιμισμένο Δάσος, για να βάλω
δίπλα της μιαν άλλη Πεντάμορφη, αυτή με το Τέρας. Και
ίσως τότε μόνον είδα καθαρά, πως έγινε και ξύπνησε και
η Χιονάτη ή γιατί μια άλλη Όμορφη έφτασε στην Άκρη
του Κόσμου, στον Ήλιο, στο Φεγγάρι και στ΄Αστέρια και
...έλιωσε σαράντα ζευγάρια παπούτσια αναζητώντας τον
καλό της. Κι ακόμα πόσα παλικάρια κατάλαβαν τι έπρεπε
να κάνουν για να απελευθερώσουν το Κορίτσι του Χαλβά
ή της Γλάστρας με το Βασιλικό και να βρεθούν στις Ίλινες,
τις Μπίλινες, τις Αλαμαλακούσιες.
Παίζω Παιχνίδια με Εικόνες...
Παίζω Παιχνίδια με Εικόνες και τις μεταγράφω
σε δοκίμια, μερικές φορές ίσως σχολαστικά, ή και
σε αναμνήσεις, μερικές φορές ακριβά προσωπικές
...«απεικονίσεις» ποικίλης τεχνοτροπίας με υλικά
φθαρμένα και άφθαρτα.
Δίπλα μου με ένα αχνό χαμόγελο παρακολουθεί
ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας.
«ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ»
Όπου η Ελλάδα του '50 μαθαίνει να διαβάζει και
να δημιουργεί κόμικς, όπως ο Βασίλης Ρώτας ? η Σοφία
Μαυροειδή-Παπαδάκη και ο Κώστας Γραμματόπουλος
ή ο Μποστ, που «εικονογραφούν» ελληνικούς Μύθους
και Ιστορία. Ένας Χάρτινος Κόσμος με τον Τσαρλς
Λώτον και τη μις Χάβισαμ να αντιμάχονται και το κακό
και το καλό, καθένας με τον τρόπο του... Ο Πουκ να
βάζει τρικλοποδιές στον Μάχα και να σκάει στα γέλια,
που ο ταυροκέφαλος Μινώταυρος τα χάνει στη θέα
του γαϊδαροκέφαλου Αθηναίου. Και... ο Περσέας με
τον Συρανό, τον Έρολ Φλιν και τον Χιαγουάθα να
συμμαχούν, ...αλλά να μην καταφέρνουν να σώσουν από
την πυρά την Ίγκριντ Μπέργκμαν. ...Όμως η Αλίκη ξέρει
πώς και θα πάμε στη Χώρα των Θαυμάτων.
1. ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ΚΟΜΙΚΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Tα κόμικς είναι ένας ιδιότυπος, παγκόσμιος και εξαιρετικά ισχυρός κώδικας έκφρασης της εποχής μας. Στην Ελλάδα δημοσιεύματα σε μορφή κόμικς, εμφανίζονται αρκετά νωρίς.
Χαρακτηριστικά για τα μέσα του εικοστού αιώνα είναι τα ευρήματα σε τεύχος του Θησαυρού τών Παιδιών του Μαρτίου του 1947. Από τις 28 σελίδες του οι 4 παρουσιάζουν κόμικς. Από αυτές οι δύο φιλοξενούν ελληνικά έργα: μια συνέχεια του μυθιστορήματος «Μπεν Χουρ» του Λου Ουάλλας σε διασκευή Μ. Κουρήτη και εικονογράφηση Θ. Ανδρεόπουλου και μια περιπέτεια του σχεδόν πανταχού παρόντος στα περιοδικά για μια δεκαετία (1945-1954) Μπιμπίκου, που ήταν δημιούργημα του Μιχαήλ Παπαγεωργίου (Doris). Ανάλογο είναι και μεταγενέστερο στριπάκι από την εφημερίδα Απογευματινή (1962), που μεταφέρει σε συνέχειες ένα αστυνομικό αφήγημα του Γιάννη Μαρή δια χειρός Μιχάλη Γάλλια. Όλες αυτές οι περιπτώσεις αποδίδουν την αντίληψη για το κόμικς στον ελληνικό τύπο τουλάχιστον από το 1945, Εκπροσωπείται από πρόδρομες μορφές με χαρακτηριστικό κοινό σημείο την παρατακτική παράθεση εικόνων σε ισομεγέθη συνήθως παραληλόγραμμα. Τα κείμενα είναι εκτεταμένες ή σύντομες λεζάντες, μερικές φορές έμμετρες, συνήθως έξω από το πλαίσιο κάθε εικόνας. Πάντως στο ίδιο τεύχος του παιδικού περιοδικού, που προαναφέρθηκε, περιέχονται και δύο σελίδες από αμερικάνικο κόμικς σε πλήρη εξελιγμένη εκδοχή. Έχει δηλαδή λεπτομερές σκηνογραφικό σχέδιο με προοπτική και κυρίως σχόλια και διαλόγους ενταγμένα στην Εικόνα, σε ειδικό πλαίσιο, «μπαλονάκια» κλπ. Είναι η δημοσίευση σε συνέχειες του έργου «Ο αετός των θαλασσών του Σαρλ Χωζ», ένα κανονικό Α/Μ κόμικς του Charles Hughes. Βασίζεται στην εξαιρετικά δημοφιλή Α/Μ ταινία (The Sea Hawk 1940) με πρωταγωνιστή τον Έρρολ Φλύν, τον οποίο μάλιστα απεικονίζει με εξαιρετική πιστότητα.