Αυτόχειρας εν ζωή
Καθώς περνάει η ώρα,
λίγο πριν αρχίσει η γιορτή
η ανάσα παγώνει
Νόμιζες
πως έχεις χρόνια μπροστά σου
μα τα γκρέμισες
Προγραμματίστηκες για αυτό
Δε μπορούσες
να αποδράσεις
Θες να σε αφήσουν ήσυχο
όσοι το πάλεψαν μαζί σου
κι αυτό είναι σκληρό, ξεριζωτικό
Πάντα θα ψάχνεις τρόπο να απολαύσεις τη μοναξιά σου
μα μάταια
Το μυστικό περήφανο δε γίνεται
Να ‘ναι καλότυχο λένε στο παιδί όταν γεννιέται...
Να ‘ναι καλότυχο!!!
Τους την έφερα
Κάποιοι προσπάθησαν πολύ για να με βγάλουν ψεύτη
μα το μόνο που είχα
ήταν τα αχαρτογράφητα νερά
του εαυτού μου
Πήγα και υπέγραψα
-Την δέχομαι την κατηγορία κύριοι...
Το τίμημα της αμαρτίας μου ποιο είναι;...
-Τίποτα... Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σου...
-Ωραία... Eίμαι ελεύθερος τώρα;
Και έφυγα
Που να ήξεραν οι άρπαγες
πως για να ισχύσει η ποινή τους
έπρεπε να μου στερήσουν
το βλέμμα μου
Ίσως ανέκαμψα
Είμαι ζωντανός γιατί ξέφυγα από τις διαταγές της τυχαιότητας,
του σύμπαντος
και καταφέρνω να δημιουργώ
Δεν ψάχνω για θεούς
κι ας είμαι φαινομενικά
πεπερασμένος
Μα και να εμφανιστεί κάποιος μπροστά μου
δε θα με δει να γονατίζω
Ερωτεύομαι ηλεκτρισμούς βλεμμάτων,
ήχους και φωνές χωρίς να μονοδρομούμαι
Είμαι διαφορετικός γιατί το είδος μου είναι εξ ορισμού
η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα
Μα μοιάζω και με αυτούς που επειδή
ξέρουν ότι δεν είναι τέλειοι
δεν υποδουλώνονται στο σκότος
Ένα δαιμόνιο δρόμος
Η λήθη
Έτοιμοι για κριτική οι ευκολοθεσίτες
Μοστράρουν την εξέλιξη
σα να την κατέκτησαν
Καλά στημένοι νάρκισσοι που πάνε μπροστά
και όχι μόνοι
Είναι τελικά ο άνθρωπος η συνισταμένη των επιλογών του;
Πότε άρχισε να διακρίνει τι είναι καλύτερο για τον ίδιο;
Υπήρχε άραγε ποτέ μαξιλάρι ασφαλείας
ή είδε την ασχήμια κατάματα και
δε την ερωτεύτηκε;
Υπάρχουν οι άνθρωποι που με κάνουν να χάνω τα λογικά μου
και ξεχνάω τι πάει να πει αγάπη
μα υπάρχει και ο διάβολος που με κάνει να ξεχάσω
τι μου έκαναν οι άνθρωποι