ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το βιβλίο αυτό, αρχικά ξεκίνησε ως μια ιστορία Αναμνήσεων κι ήταν το πρώτο που έγραψα για το Saga. Ορμώμενος από έναν, ας τον πω, "έρωτα" γι’ αυτήν την ατίθαση τύπισσα που έπλασε η φαντασία μου, δημιούργησα ένα πρώτο πρόπλασμα των περιπετειών της, κατά την εποχή που ακόμη ήταν η καταδρομέας πιλότος Σέτια Κλόες των Άμεθ, πριν τη γνωρίσει ο αναγνώστης ως την τρομερή "Λούλα" των Βάλκραμ, στην Κεντρική Τριλογία. Το ολοκλήρωσα γρήγορα και δεν το πήρα στα σοβαρά, τότε. Μου άρεσε όμως η ιδέα γενικά, οπότε και προχώρησα στις άλλες ιστορίες: του Λέφε Τούλμεερ, των Ουλ Φέρια και Σόλεσερ Μότκιε σε εκείνη τη θεαματική αθλητική αναμέτρηση, όταν ήταν νέοι. Μετά την τριλογία pre-quel "Φώο Σπόετ", έγραψα μια ιστορία για τον Τόελ Σπόετ, τον πατέρα του μεγάλου εφευρέτη και ουσιαστικό "γεννήτορα" του saga, καθώς και μια για την τύχη του Βάλκραμ, που ξεκινά από το τέλος της τριλογίας prequel "Φώο Σπόετ" και σταματά σε ένα κομβικό χρονικό σημείο της ζωής του πλανήτη, περίπου οκτακόσιους χρόνους πριν το υποκειμενικό παρόν της Κεντρικής Τριλογίας. Το μεν πρώτο το έχω προς το παρόν αποκλείσει από τις εκδόσεις, ως μη απαραίτητο και με μειωμένο ενδιαφέρον, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά μια πιο ουσιαστική εμβάθυνση στο saga. Το δεύτερο, παρ’ όλο που μου αρέσει πολύ και
περιέχει πολλά στοιχεία πλοκής και κατανόησης του saga, θα πρέπει να περιμένει τη σειρά του. Πότε; Θα δούμε.
Με την ολοκλήρωση της τριλογίας sequel "Νεμούις", γεννήθηκαν άλλες δύο ιστορίες, μια για έναν χαρακτήρα-κλειδί και τον βοηθό του, τον Επιθεωρητή της Αστυνομίας Μμολλ Ννοκκ και τον Υπαρχιφύλακα Χρεμ Φόλλο, κι άλλη μια για την πλοίαρχο Τία Μάρκοες των Άμεθ - άλλη μια κομβική ηρωίδα του saga. Τότε πήρα και την απόφαση να επεκτείνω το "βίο και πολιτεία" της Σέτια Κλόες, ίσως σε μια περίοδο της ζωής μου όπου χρειαζόμουν μια "τόνωση"
ρομαντισμού. Έτσι, κράτησα αρχικά το ήδη υπάρχον κείμενο της Ανάμνησης και ξεκίνησα ένα άλλο βιβλίο, από εκεί που τελειώνει αυτή, δηλαδή με την πτώση της στον Βάλκραμ. Αφού το ολοκλήρωσα, έκανα την σκέψη: γιατί όχι ένα biopic βιβλίο; Κι έτσι γεννήθηκε ο τίτλος "Σέτια Κλόες".
Εννοείται πως ο κεντρικός ήρωας είναι η Σέτια/Λούλα· μέσα από τα δικά της μάτια περιγράφεται η πορεία της, τους δύο πολύ έντονους, όσο και αντιφατικούς χρόνους πριν καταπέσει στον Βάλκραμ, κι από εκεί κι έπειτα, μέχρι την πτώση της ακάτου του Λέφε Τούλμεερ, η οποία, άλλωστε, καταγράφεται στην Κεντρική Τριλογία. Από τα δικά της μάτια, επίσης, σκιαγραφείται η ζωή στον Βάλκραμ, μια ρουτίνα άγριας επιβίωσης αλλά και
ανθρωπιάς, άγριων ενστίκτων αλλά και αρμονίας, βιώνεται όλη η εξέλιξη των χρόνων που έζησε η Σέτια εκεί, με το όνομα Λούλα, μέχρι το χρονικό σημείο που καταπέφτει τελικά κι ο Τούλμεερ. Όπως και στις Ιστορίες Αναμνήσεων που αφορούν στους άλλους χαρακτήρες, έτσι κι εδώ, κατατίθεται ένα άλλο ανάπτυγμα, μιας πτυχής ζωής και δράσης και κουλτούρας των
ανθρώπων του saga, που δεν αναλύονται εκτενώς στην Κεντρική Τριλογία.
Ακόμη, προχώρησα και σε μια άλλη καινοτομία. Συνέδεσα την Κεντρική Τριλογία, την ιστορία "Λέφε Τούλμεερ" και το βιβλίο "Σέτια Κλόες" με τέτοιον τρόπο, ώστε στοιχεία δράσης που αλληλοκαλύπτονται, να παρέχονται ως έμμεση ή αντικειμενική αφήγηση αναμεταξύ των βιβλίων. Έτσι, για παράδειγμα, ένα γεγονός στο οποίο συμμετέχουν ο Λέφε κι η Σέτια, μαζί με τους πειρατές, καλύπτεται από διαφορετικό πρίσμα και με διαφορετικό υποκειμενικό τρόπο, στις τρεις ξεχωριστές μεταξύ τους μυθιστορηματικές ενότητες. Στην Κεντρική Τριλογία, είναι το αντικειμενικό βλέμμα του ουδέτερου εξιστορητή· στην ιστορία του Λέφε Τούλμεερ και στο βιβλίο της Σέτια Κλόες είναι τα δικά τους υποκειμενικά βλέμματα, οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους, που ερμηνεύουν διαφορετικά την ίδια σειρά γεγονότων στα οποία υπήρξαν παρόντες. Τρεις ξεχωριστοί αφηγητές σε συγκεκριμένα κοινά γεγονότα, τα οποία όμως καταλήγουν όλα στη δράση της Κεντρικής Τριλογίας, εφόσον ξέρουμε πως αυτή αποτελεί τον κανόνα του saga.
Παράλληλα, θέλησα να εξερευνήσω ακόμη περισσότερο δύο underground ευθείες: εκείνη της "αμαρτωλής" Σέτια Κλόες κι εκείνη των πειρατών Κρίσταν του Βάλκραμ. Πάντοτε συμπαθούσα τους περιθωριακούς πρωταγωνιστές, που όμως έχουν μια ξεχωριστή ποιότητα, μια συνδυασμένη ευφυία και μια αμόλυντη ψυχή, την οποία μάτωσε η ζωή και μετέτρεψε σε μια τραχιά αποτύπωση συμπερασμάτων και εμπειριών και συμπεριφορών. Όπως και η Σέτια, έτσι και οι Κρίσταν του Βάλκραμ, αποτέλεσαν το πεδίο ανάπτυξης ενός βιβλίου πλούσιου σε συναισθήματα, δράση, σκέψεις, αντιφάσεις, εξελικτική διαδικασία, μα και μια τραγικότητα απέναντι στη ζωή, η οποία πάντοτε κινείται γραμμικά, ακατάπαυστα, αέναα. Όπως και στις τριλογίες, έτσι και στο βιβλίο αυτό -που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν μια μικρή τριλογία- παρακολουθούμε την εξέλιξη σε πολλά γραμμικά πλαίσια ταυτόχρονα, αν και πολύ λιγότερα και λιγότερο πολυσχιδή, σε σχέση με εκείνες. Για μένα, είναι ένα βιβλίο με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία, σε σημεία πιο πολύ κι από τη γεννεσιουργή κεντρική τριλογία. Η ταύτισή μου με την ηρωίδα και τους απόκληρους, στα όρια μιας παράδοξης εξαχρείωσης, πειρατές, παραμένει αναλλοίωτη, παρά τα δεκάδες διαβάσματα, διορθώσεις, προσθαφαιρέσεις και αναγκαίες αλλαγές που έχω κάνει στο κείμενο - διαδικασίες που, όσο και να είναι, στερούν σταδιακά το συναισθηματικό ενδιαφέρον. Η λεβεντιά και το θάρρος της ζωής εξυμνούνται με επικό τρόπο. Η τιμή και η ανάγκη, η διπλωματία, έννοιες ταυτισμένες με την εξέλιξη του πολιτισμού μας, σ’ αυτό το βιβλίο ξαναγυρνούν στις θεμελιώδεις
ιστορίες των μύθων της καθ’ ημάς αρχαιότητας, όπου οι αξίες συμβάδιζαν πολλές φορές με τη σκοτεινή πλευρά της ψυχής, ενώ οι ευγενείς πράξεις είχαν πάντοτε και μια θολή ερμηνεία, με εξίσου "γκρίζα" ελατήρια. Το τραχύ περιβάλλον του Βάλκραμ, η σκληρή ζωή και οι άνθρωποί του, όλα ευνοούν τη βία, την ωμότητα, τις βαριές εκφράσεις και τις απάνθρωπες εικόνες - γι’
αυτό και το σηματάκι του "ακατάλληλου" στο εξώφυλλο. Στο ίδιο πλαίσιο όμως, τονίζεται και η εσώτερη αρχοντιά, η ανάγκη που μετουσιώνεται σε πρωτοπόρα σκέψη, η ζωή που θέλει να ανθίσει, δίπλα ακριβώς στο λημέρι του θανάτου. Εδώ δεν υπάρχει ο καθωσπρεπισμός του πολιτισμού. Εδώ τα πάντα είναι ειλικρινή, ακόμη κι αν πρόκειται για ψέμματα.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
"ΓΝΩΣΗ - ΤΙΜΗ - ΘΑΡΡΟΣ"
"Πόλεμος της Οκταπεριόδου", μεταξύ Εώθ και Κορχ-Άμεθ, εννέα χρόνοι πριν το κίνημα των Σφετεριστών. Η διαταγή είχε έρθει, μόλις το 'Βέρενκι' έφτασε στον Άλεβ, στη βάση των μετόπισθεν δυνάμεων. Την ίδια χρονική περίοδο, στο βόρειο ημισφαίριο του δορυφόρου και συγκεκριμένα στην περίμετρο ενός τομέα στα ανατολικά τεταρτημόρια, του ΒΒΔ32, μια μονάδα Κορχιανών καταδρομέων αποδεκατίστηκε και αποκόπηκε, στην προσπάθειά της να καταλάβει τις
εγκαταστάσεις "Έεσφφα Λούτασαρρι". Λόγω παρουσίας εκεί τηλεβόλων, κάθε προσέγγιση θα ισοδυναμούσε με πανωλεθρία, οπότε το κορχιανό Επιτελείο αρχικά ζήτησε τη βοήθεια άλλων σμηνών που επιχειρούσαν στον Εώθ. Το σχέδιο επίθεσης όμως, δεν είχε προβλέψει μια τέτοια παράμετρο. Υποτίθεται πως ο πόλεμος αυτός θα είχε χαρακτήρα τιμωρητικό κι όχι γενικευμένης επίθεσης σε ευρεία κλίμακα. Η θέση των Κορχιανών ήταν εξαιρετικά δύσκολη, καθώς οι συγκεκριμένες εγκαταστάσεις αποτελούσαν αποθήκες υλικού, πολύτιμου για την
άμυνα του Λούτασαρ, την οποία ήθελαν να εξουδετερώσουν άμεσα. Το μόνο που έσπευσε σε βοήθεια, ήταν το αμεθιανό Επιτελείο.
Ήδη από την προηγούμενη, έστειλαν την 6η μεραρχία καταδρομών της Σούλλα Άμεθα με την επικουρία του 12ου Στόλου Αποβατικών, δύο σμηναρχίες καταδιωκτικών, το 'Ρεκεχέρστε' και το 'Καχαρέστιηλνιε', για τις απαιτήσεις σε αμιγώς αέρα-διάστημα, καθώς και τα δύο από τα τέσσερα επίλεκτα σμήνη, το 'Ράτετκι' και το 'Βέρενκι', για τις μεικτές επιχειρήσεις εδάφους-αέρος-διαστήματος. Το 'Ράτετκι', με συνολική μεικτή δύναμη πενήντα τριών σκαφών,
διατάχθηκε να επιχειρήσει στον Εώθ, μαζί με τις εκεί κορχιανές δυνάμεις. Το 'Βέρενκι', με συνολική μεικτή δύναμη σαράντα έξι σκαφών, θα αναλάμβανε δύο αποστολές ταυτόχρονα: ο κυρίως όγκος του θα μετέβαινε στον Λούτασαρ, για να ενωθεί με το 'Κόρχια Βέλεκ' και το 'Ρεκεχέρστε', όπου θα επικουρούσε εναντίον της επίλεκτης πτέρυγας μάχης 'Τάλλω Μμαζζ', ενώ ένα μικρό τμήμα ειδικά επιλεγμένων πληρωμάτων θα έσπευδε σε βοήθεια των
αποκομμένων Κορχιανών καταδρομέων, σε άλλο τεταρτημόριο. Ανάμεσα στα επιλεγμένα αυτά πληρώματα ήταν και η υποσμηναγός Α’ Σέτια Κλόες με την συμπιλότο και Χειριστή Συστημάτων Σκάφους και Πλοηγό, την "Χι-Σι-Πί" της, υποσμηναγό Β’, Μπόρα Μοτ. Τι είχε συμβεί ακριβώς;
Το 65ο Σύνταγμα Καταδρομών της 8ης Μεικτής Μηχανοκίνητης-Αερομεταφερόμενης
Μεραρχίας των Κορχ, επικουρούμενο από την 3η Μοίρα Βαρέων Μεταγωγικών του 2ου Στόλου, επιχείρησε να καταλάβει τις εγκαταστάσεις "Έεσφφα Λούτασαρρι" στον 6ο Τομέα, στα ανατολικά τεταρτημόρια του δορυφόρου, τις οποίες υπερασπίζονταν δυνάμεις του Συντάγματος "Λουττ" του Εώθ, και συγκεκριμένα το 2ο και το 3ο τάγματα καταδρομών. Στη βιάση τους όμως, δεν υπολόγισαν τα νετροϊοντικά τηλεβόλα της 10ης ίλης θωρακισμένων ακάτων του Επιτελείου Βάσης Λούτασαρ, και το πλήρωσαν ακριβά: τρία μεταγωγικά κατέπεσαν, ενώ τα δύο που απέμειναν, αποβίβασαν κακήν-κακώς τους εκνευρισμένους Κορχιανούς καταδρομείς, οι οποίοι όμως δεν μπόρεσαν παρά να υποχωρήσουν καθημαγμένοι,
κάτω από αδιαπέραστα πυρά. Συγκεντρώθηκαν πίσω από τον όγκο ενός λόφου, χωρίς να μπορούν να πάρουν ανάσα, χωρίς μηχανοκίνητη υποστήριξη, εντελώς ανίκανοι να επιτεθούν κατά μέτωπο, ανίκανοι και να υποχωρήσουν, αφού ούτε σκάφη διέθεταν, ούτε μεταγωγικά μπορούσαν να προσεγγίσουν. Η μόνη λύση ήταν η συνδρομή καταδρομικών. Αυτόν ακριβώς το ρόλο θα αναλάμβανε το απόσπασμα του 'Βέρενκι'.
Τούτη θα ήταν μια πολύ δύσκολη αποστολή και για έναν άλλον, αστεία αντιφατικό λόγο: αυτές οι εγκαταστάσεις, οι αποθήκες υλικού, ανήκαν στον Αστροστόλο, άρα ήταν περιουσία του Συστήματος Πλανητών της Γαίας. Δεν έπρεπε να βλαφτούν με κανέναν τρόπο· έτσι τουλάχιστον πίστεψαν οτι θα σκέφτηκαν και οι αμυνόμενοι Εωθιανοί καταδρομείς, οτι δηλαδή
δε θα ενέπλεκαν βαρύτερα όπλα. Κι αποφάσισαν να στείλουν μονάχα πεζικό, χωρίς καμία προηγούμενη κατόπτευση, χωρίς προετοιμασία και χωρίς κανένα βαρύ όπλο ή άκατο. Οι Κορχιανοί καταδρομείς μπήκαν στα μεταγωγικά, κυριολεκτικά μόνοι, χωρίς καν τα ατομικά τους βομβιδοβόλα.
Οι Εωθιανοί επιτελείς όμως υπεράσπιζαν τα δικά τους εδάφη· ο Λούτασαρ ανήκε στο διοικητικό κέντρο της Σαμ Σεμ και ήξεραν πολύ καλά τη φυσιολογία του - όπως, φυσικά, και τις διατάξεις του Συντάγματος. Κινήθηκαν εξυπνότερα, κάνοντας πλήρη και σωστή χρήση όλων των πλεονεκτημάτων που διέθεταν. Με μια απόρρητη διαταγή τους, ένα επιβατηγό του Εμπορικού Στόλου επιβίβασε την ίλη ακάτων, ταξίδεψε κανονικότατα και ανενόχλητο και την αποβίβασε επιτυχώς, στο χώρο διασποράς. Για εκείνους, οι Κορχιανοί ήταν οι εισβολείς. Έτσι λοιπόν, ο τακτικός τους αιφνιδιασμός πέτυχε. Τα βαριά σκάφη δέχτηκαν νετροϊοντικές βολές και αχρηστεύτηκαν, κι από τη δύναμη ενός συντάγματος, κατάφεραν να διαπεραιωθούν μόλις δύο τάγματα, καθημαγμένα, να σφυροκοπούνται από τα πολύ ανώτερα πυρά των υπερασπιστών. Εκνευρισμένοι και απογοητευμένοι ύστερα από μια τέτοια ανοησία σχεδιασμού, μίλησαν με το κέντρο επιχειρήσεων στον Άλεβ, προκαλώντας σοβαρή αναστάτωση. Όχι μόνο
κινδύνευε ένας πολύ κομβικός αντικειμενικός στόχος, όχι μόνο είχαν σκοτωθεί ένα σωρό στρατιώτες, γελοιοποιήθηκε το ίδιο το κορχιανό Επιτελείο. Ο υποδιοικητής αρμόδιος περί των πληροφοριών καθαιρέθηκε και η δόθηκε άμεση προτεραιότητα στην ενίσχυση των αποκομμένων και τελικά την εξασφάλιση του στόχου. Δύο αναγνωριστικά μεσαίας εμβέλειας σάρωσαν και φωτογράφισαν τις θέσεις των ακάτων και των δυνάμεων πεζικού.
Το απόσπασμα του 'Βέρενκι' θα έπρεπε να επιχειρήσει «με σχεδόν χειρουργική ακρίβεια», όπως ειπώθηκε κατά την ενημέρωση. Η δε περιγραφή των θέσεων, όπως προβλήθηκε από τον ολογράφο-διόραμα, δεν άφηνε περιθώρια για γενναίες εκτιμήσεις: μπροστά από τον κύριο όγκο των εγκαταστάσεων με τους εξώστες φόρτωσης-εκφόρτωσης, τις διόλκους και τους γερανούς, παραφυλούσε η ίλη θωρακισμένων ακάτων με τηλεβόλα βραχείας και κανόνια νετρολέιζερ. Μπροστά τους, καλυμμένοι σε διάφορες θέσεις, πίσω από σταθμούς ή άλλα υλικά, βρίσκονταν οι δυνάμεις του 3ου τάγματος καταδρομών του Συντάγματος "Λουμπουράτ", ενώ ως εμπροσθοφυλακή, καλυμμένοι κι εκείνοι, είχαν λάβει θέσεις οι καταδρομείς του 2ου τάγματος, πίσω και γύρω από τα υπόστεγα συντήρησης, έχοντας σε πλήρη κατόπτευση όλο το πεδίο εμπρός. Τούτη ήταν μια πραγματικά δύσκολη αποστολή. Ορίστηκε εκτελεστικός αρχηγός αποστολής η υποσμηναγός Α’ Σέτια Κλόες, ενώ δεύτεροι υπαρχηγοί η υποσμηναγός Β’ Μπόρα Μοτ και ο υποσμηναγός Β’ Σίονερ Βόρνιε, ίδια σειρά με εκείνες. Κανένας από τους είκοσι καταδρομείς πιλότους δεν είχε ξαναδεί πραγματική μάχη,
κανείς τους όμως δεν ένιωσε φόβο. Ήταν μια δοκιμασία, άλλωστε: η Σέτια υπήρξε αρχηγός Σχολής, διέθετε μια προεδρική μνεία και δύο αριστεία σε διαφατριακές ασκήσεις και ήταν η επίλεκτη της Φατρίας· η Μπόρα Μοτ είχε διακριθεί για τις επιδόσεις της στις χερσαίες αποστολές, δίπλα στην Κλόες, ενώ ο Βόρνιε, πέρα από υπαρχηγός της τον καιρό της Ακαδημίας, είχε τον καλύτερο φάκελο και δύο διακρίσεις ως δεύτερος αρχηγός, κάτι δηλαδή
σαν αρχηγός "δεύτερου κύματος", σε επιχειρήσεις σε διάστημα, αέρα και έδαφος. Ανάμεσα στους άλλους, υπήρχαν και παλιότεροι, με λιγότερα όμως κριτήρια στους φακέλους τους. Κανείς δεν ένιωσε αδικημένος· η Σέτια Κλόες ήταν μια αδιαμφισβήτητα ικανή μαχήτρια, όλοι το ήξεραν, όλοι την εμπιστεύονταν. Γιατί οι Κάπα-Πί πρέπει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, ακόμη και στις πιο απαιτητικές αποστολές, σα να ήταν όλοι ένα κι ο καθένας τους το όλον.
«Εντάξει, απλό είναι.» έκανε γελώντας, με μια αφύσικη αυτοπεποίθηση, καθώς έβγαιναναπό την αίθουσα.
«Απλό;» έκανε συνοφρυωμένη η Μπόρα.
Δύο άλλοι συνάδελφοί τους, που όμως δε θα συμμετείχαν εκεί, μειδίασαν μόλις άκουσαν την παρατήρηση αυτή.
«Α, ναι; Για πες, να μαθαίνουμε κι εμείς οι γέροι.» έκανε ο ένας τους, ομόβαθμός της, αλλά παλιότερος στο σμήνος.
«Ορμάς, τους κόβεις τα λαρύγγια και φεύγεις.»
Εξώτερη ατμόσφαιρα Λούτασαρ, μια δ/χρονώρα αργότερα.
Άνοιξε την ενδοεπικοινωνία.
«Αρχηγός απόσπασμα Κεραυνός, νέτρο οπλίσατε, πλήρη ισχύ. Αναμένουμε ανασχετικά πυρά.»
Και στην Μπόρα-
«Μόλις σου πω, να είσαι έτοιμη. Ασπίδες, θερμικά πέπλα, γεννήτριες ιονο-νέτρο, δώσ’ τα όλα.»
Το σχέδιο που είχε στο μυαλό της, με βάση πάντα τα επιχειρησιακά δεδομένα, ήταν αρκετά τολμηρό. Ήξερε πολύ καλά πως τα στόχαστρα των ακάτων ήταν βραδύτερα από εκείνα των σκαφών. Ακόμη, μια ιδιαιτερότητα που γενικώς περνούσε στα "ψιλά γράμματα" των τεχνικών ενημερώσεων, ήταν οτι οι αισθητήρες των συγκεκριμένων ακάτων της σειράς αυτής και των υπο-παραλλαγών τους είχαν κατασκευαστεί για να εντοπίζουν φυσιολογικά επίπεδα
κρυσταλλοϊοντισμού, κι όχι τα πιο υψηλά επίπεδα που ανέπτυσσαν οι κινητήρες των σκαφών, κατά την είσοδό τους από την ατμόσφαιρα. Αν επρόκειτο απλώς για τηλεβόλα, κάθε επιλογή θα κατέληγε σε τραγικές απώλειες, κι εδώ δεν ήταν μια τέτοια περίπτωση. Ένα άλλο προσόν των σκαφών ήταν οτι διέθεταν μια επιλογή "έξυπνης απόκρισης" για τα σκόπευτρα τους, τη λεγόμενη "Αυτόματη Συγκέντρωση Συνόλου - ΑΣΥ", την οποία δε χρησιμοποιούσαν οι χειριστές συχνά, επειδή επιχειρούσαν κυρίως στο διάστημα ή στον αέρα, όπου βοηθά πάντα η συνεισφορά της σχετικής ταχύτητας του αντιπάλου. Μέσω του τερματικού σκάφους, η "ΑΣΥ" συνδύαζε και κλείδωνε τις εντολές του χειριστή, λάμβανε τα δεδομένα των σαρωτών ραδιονικών εκπομπών και τις κινήσεις των εξαγωγών κλίσης-στρέψης, ώστε να συντονίσει καλύτερα τη ροή βολής και τα στόχαστρα. Αλλά το πιο επικίνδυνο μέρος του σχεδίου της, ήταν
άλλο: για να κερδίσει το κενό δράσης και κλειδώματος στόχων των ακάτων, θα έπρεπε να επιχειρήσει με υψηλή ταχύτητα, και μάλιστα μετά από είσοδο στην ατμόσφαιρα. Η ανάγκη άντωσης, δηλαδή η αυξημένη ροή αέρα στις οριζόντιες επιφάνειες, θα επιβάρυνε τους κινητήρες, φτάνοντάς τους σε επικίνδυνα επίπεδα φόρτου λειτουργίας. Ωστόσο- «Αρχηγός απόσπασμα Κεραυνός, κατόπιν εξόδου Άλφα-Φι, έτοιμα οπλικά. Θα πάμε από πάνω τους με Υπο-Φι-Ταύ Ένα, ενεργή αυτόματη σκόπευση Ταύ-Σι, ραδιονικός εντοπισμός.
Στόχοι άκατοι, τριπλές ριπές, μονό πέρασμα.»
Η Μπόρα σάστισε, μα την πρόλαβε ο Βόρνιε.
«Επτά Υ-ΆΧ Κεραυνός, υποφωσική τάξη ένα, επαναλάβατε.»
«Αρχηγός Επτά Υ-ΑΧ Κάπα, επαναλαμβάνω· άρξατε Υπο-Φι-Ταύ Ένα κατόπιν εξόδου. Τέλος.»
Παρ’ όλα αυτά, οι Κάπα-Πί υπάκουσαν την αρχηγό τους. Τα δέκα καταδρομικά δονήθηκαν κι άρχισαν να πυρακτώνονται οι αρματωσιές τους, η κατάβαση ξεκίνησε. Δίπλα στη Σέτια, η Μπόρα κοιτούσε σιωπηλή, συγκεντρωμένη, πότε τα όργανα πτήσης και τις ενδείξεις, και πότε τη Σέτια· είχε πάρει πάλι εκείνο το ύφος της αληθινής απόλαυσης. Της απόλαυσης του θανάτου. Σημείο Μηδέν, Περιοχή Αποθηκών Α/Σ ΣΠΓ Έεσφφα, 6ος Τομέας Δράσης. Πετάχτηκαν κυριολεκτικά από το πουθενά. Έτοιμα, οπλισμένα τα καταδρομικά των Άμεθ, απέφυγαν άνετα τους σαρωτές μεσαίας εμβέλειας των ακάτων και τις κεραυνοβόλησαν με ευκολία και απόλυτη ακρίβεια, χτυπώντας τες αποκλειστικά στους κρυσταλλικούς κινητήρες. Οι περισσότερες καταστράφηκαν αύτανδρες, άλλες αχρηστεύτηκαν, οπότε επετεύχθη ο αντικειμενικός στόχος: οι εγκαταστάσεις δεν έπαθαν το παραμικρό κι οι Εωθιανοί έχασαν τα τηλεβόλα τους, που δεν πρόλαβαν, μα και δεν θα μπορούσαν να συντονιστούν με τους ιονισμένους και θερμούς κινητήρες των επιτιθεμένων, σε υποφωσική ταχύτητα. Το σχέδιο της Σέτια είχε πετύχει, σε πρώτη φάση.