(11.32) Από την πτώση της Μεσσαλίνας, της διαβόητης τρίτης συζύγου του Κλαύδιου:
Στο μεταξύ δεν ήταν πια φήμες, αλλά αγγελιαφόροι που κατέφθαναν από παντού και έφερναν τα νέα ότι ο Κλαύδιος γνώριζε τα πάντα και ερχόταν έτοιμος για εκδίκηση. Αμέσως η Μεσσαλίνα και ο Σίλιος χωρίστηκαν. Εκείνη έφυγε για τους κήπους του Λούκουλλου και ο Σίλιος, για να κρύψει το φόβο του, για τα καθήκοντά του στην Αγορά. Καθώς οι υπόλοιποι σκορπίζονταν εδώ κι εκεί, εμφανίστηκαν οι εκατόνταρχοι και άρχισαν να περνούν τις αλυσίδες σε οποιονδήποτε έβρισκαν σε δημόσιους χώρους ή σε κάποια κρυψώνα.
Παρ’ όλα αυτά η Μεσσαλίνα, αν και η αντιξοότητα της αφαιρούσε κάθε δυνατότητα να σκεφθεί, δεν έμεινε αδρανής, αλλά αποφάσισε να πάει να βρει το σύζυγό της, ώστε να τη δει προσωπικά - καθώς επανειλημμένα είχε βρει εκεί υποστήριξη. Έστειλε επίσης μήνυμα, ο Βρεττανικός και η Οκταβία να πάνε στην αγκαλιά του πατέρα τους. Και ικέτεψε τη Βιβιδία, την αρχαιότερη από τις Εστιάδες παρθένες, να απευθυνθεί στα αυτιά του Μεγίστου Αρχιερέα και να ζητήσει επιείκεια.
Και στο μεταξύ συνοδευόμενη από τρεις ακόλουθους μονάχα - τόσο μόνη είχε βρεθεί ξαφνικά - πέρασε πεζή απ’ άκρη σ’ άκρη όλη την Πόλη, και μπήκε στο δρόμο για την Ωστία πάνω σε ένα όχημα αποκομιδής απορριμμάτων των κήπων. Καμιά συμπόνια δεν έβρισκε από κανέναν, γιατί υπερίσχυε η τερατωδία των ανοσιουργημάτων της.