Όταν λέω ότι σ' αγαπώ
δεν εννοώ ότι είμαι ερωτευμένος.
Όταν λέω ότι σ' αγαπώ
δεν σε ζητάω, ούτε μου λείπεις.
Αγαπώ την ανάσα σου στο πρόσωπό μου,
τον τρόπο που τα πόδια σου τυλίγουν τα δικά μου.
Αγαπώ το πώς φωτίζονται τα μάτια σου
από τον ήλιο το πρωί.
Αγαπώ τον τρόπο που μιλάς,
την αγνότητα των σκέψεών σου.
Αγαπώ το πόσο όμορφα βλέπεις τον κόσμο,
το πόση ελπίδα στάζει απ' το στόμα σου.
Αγαπώ την ζεστασιά από την πλάτη σου
και την πίεση του στήθους σου πάνω στου δικού μου.
Αγαπώ το βλέμμα σου πως με κοιτά
σαν σου διαβάζω όσα σου 'χω γράψει.
Αγαπώ όταν φτιάχνεις τα μαλλιά σου
όταν είσαι πρησμένη και αναμαλλιασμένη το πρωί.
Κι όταν τα μάτια σου βαραίνουν σαν ξυπνάς
τότε σε λατρεύω.
Αγαπώ το πόσο χαμογελάω σαν σου γράφω την αγάπη.
Αγαπώ να με αγκαλιάζεις όταν σου πλένω τα πιάτα,
όταν με τις ώρες με ακούς να παραληρώ
και σου εξιστορώ πως δεν σ' αγαπάω σαν αγάπη.
Δεν σ' αγαπώ για να σε έχω
ούτε επειδή σε ζηλεύω.
Μονάχα αυτό πρέπει να καταλάβεις
και τίποτ' άλλο.
Σ' αγαπώ σαν άνθρωπο,
σαν σκιά
κι όχι σαν αγάπη.
Δεν σ’ αγαπάω σαν αγάπη
Μου μιλούν οι εκατό,
μα δεν ακούω.
Η φωνή μού περνά αδιάφορη
αν δεν μοιάζει με τη δική σου.
Εσύ κάνεις για χίλιους.
Τι να τον κάνω τον αέρα
αν δεν λουστεί απ' το άρωμά σου.
Πώς να αναπνέω μια ζωή
που δεν βγήκε απ' τα δικά σου στήθη.
Γιατί να με αγγίζουν ξένα χέρια
που μου καιν το δέρμα,
με λερώνουν με την αδιαφορία τους;
Χέρια που δεν έπλυναν ποτέ αγάπη.
Πώς τα μάτια μου μπορούν
άλλο βλέμμα να κοιτάξουν
όταν στα δικά σου κρύβεται η ζωή;
Αδύνατο το φως μου να λάμψει
όταν απομακρύνεσαι.
Τι να μου κάνουν 24 λεπτά,
όλη μέρα σε σκέφτομαι.
24 λεπτά
Ζεστό αέρα ξεφυσά ο νέος χρόνος
που 'χει τυλιχτεί σε νότες από φουντούκι
και γαλλικό καφέ.
Έχω τα Γιάννενα μέσα μου,
χτισμένα με πέτρινα δρομάκια.
Εκεί που οι κουρτίνες από τα μικρά καφέ ανεμίζουν,
ένα μαλτέζικο φόρεμα περιπλανιέται.
Κοίτα πως μέσα σε ούτε ένα μέτρο ύφασμα
στριμώχτηκε η ζωή κι ο θάνατός μου.
Νότια
Θα βυθιζόμουν στον καστανό σου κόσμο
όσο το γυμνό σου στήθος ακουμπούσε το δικό μου.
Όσο τα χέρια σου διέγραφαν απαλά
το γεμάτο αγάπη και σκέψεις πρόσωπό μου.
Τότε θα καταλάβαινα
πώς μοιάζουν άραγε τα αστέρια όταν γεννιούνται.
Τότε θα καταλάβαινα
πώς νιώθεις όταν ο χρόνος σταματά.
Όλες οι έννοιες που δεν ήξερα,
όσα ποιήματα προσπαθούσα να κατανοήσω,
όλα αυτά που δεν καταλάβαινα ποτέ μου
τότε θα τα γνωρίζω.
Κι όταν τα μάθω τελικά,
θα φτιάξω λέξεις να σταματούν την μοναξιά μου
που θα ακούγονται μονάχα όταν τα χείλη σου
υγραίνονται απ' τα δικά μου.
Όταν θα με φιλούν τα κλειστά σου μάτια,
όταν ο πόθος τυλίξει το γυμνό σου σώμα,
τότε θα νιώσεις σε ολόκληρό σου το κορμί
όταν σου έλεγα πως η ψυχή μου πήρε το δικό σου χρώμα.
Ζωγράφε της ζωής μου, πάλι ξαγρύπνησα
οι σκέψεις μου δεν θέλουν να σε διώξουν.
Αν σε βγάλω απ' το μυαλό μου,
ίσως πάψει η γη να γυρίζει
κι ίσως η φύση πάψει να ανθίζει.
Αφέσου σε μία πολύχρωμη αγάπη.
Άσε το γυμνό σου σώμα να ξεγυμνώσει την καρδιά σου
να δω όλη την ομορφιά που κρύβει η μοναξιά,
όσα σκέφτεσαι και φοβάσαι,
όσα τρώνε τα όνειρά σου.
Ζωγράφε της ζωής