Αγαπητέ κύριε Παύλου, αφού πρωτίστως σας ευχαριστήσουμε θερμώς για την παραχώρηση της συνέντευξής αυτής στο Bookstars, θα θέλαμε να βοηθήσετε τους αναγνώστες να μάθουν κάποια πράγματα για τον συγγραφέα Αλέξανδρο Παύλου.
· Τι είναι αυτό που σας κάνει να πιάσετε το μολύβι για πρώτη φορά και να ξεκινήσει αυτή η διαδρομή της συγγραφής ;
Ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω είναι η αποφόρτιση. Ό,τι μου συμβαίνει, προσπαθώ είτε με αλληγορικό είτε με πραγματικό λόγο, να το βγάζω από μέσα μου. Νομίζω πως ή συγγραφή, είναι ψυχοθεραπεία. Ακόμα και σμπαράλια να είμαι, όταν μεταφέρω αυτό το συναίσθημα στο χαρτί, έρχεται και με αγκαλιάζει μια τεράστια κουβέρτα ηρεμίας. Αυτό πιθανότατα συμβαίνει διότι ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου το εκάστοτε «πρόβλημα», το οποίο όταν το βλέπω γραμμένο, το αποκωδικοποιώ ευκολότερα και μπορώ να το λύσω με ψυχραιμία.
· Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την συγγραφή;
Στο σχολείο έγραφα στίχους, τους οποίους μάλιστα δεν ξέρω καν, που τους έχω καταχωνιάσει. Ήθελα να τους βρω η αλήθεια είναι, για να δω τι με προβλημάτιζε τότε, σε σύγκριση με το τώρα. Ουσιαστικά όμως ξεκίνησα να γράφω πριν εφτά χρόνια. Έγραφα μικρά κείμενα που αφορούσαν τον άνθρωπο και την επαφή του με τους γύρω και τα έστελνα σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά.
Η ιδέα του πρώτου βιβλίου(2016) ήρθε από πραγματικά γεγονότα κι εκεί μου μπήκε το μικρόβιο της συγγραφής βιβλίων κι έτσι μέσα σε τρία χρόνια, φτάσαμε συνολικά τα τρία βιβλία.
· Πως θα χαρακτηρίζατε την διαδρομή της συγγραφής; Ευχάριστη εκδρομή ή περιπέτεια;
Έχει και τα δύο έχω την αίσθηση. Η εκδρομή είναι απ’ τα κύρια συστατικά της, διότι ο εγκέφαλος βρίσκεται σ’ ένα ατελείωτο ταξίδι την ώρα που μπαίνεις στην διαδικασία να γράψεις, όμως είναι και περιπέτεια, ποτέ δεν ξέρεις που θα καταλήξει αυτό που ξεκίνησες να δημιουργείς. Π.χ υπάρχει βιβλίο μου, που είχα στο μυαλό μου, ένα πολύ διαφορετικό τέλος από αυτό που κατέληξα να γράψω, γιατί η ιστορία με πήγε μόνη της σε άλλο μονοπάτι από το δικό μου. Πολλές φορές λοιπόν, προσαρμόζεσαι στις ορέξεις των ηρώων κι όχι στις δικές σου.
· Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για το πιο πρόσφατο βιβλίο σας «Δεκατρείς Αποδράσεις από έναν Αφιλόξενο Παράδεισο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bookstars;
Θα ήθελα, ναι. Είναι ένα πολύ σημαντικό βιβλίο για μένα, δημιουργήθηκε σε μια περίοδο που βίωνα την σημαντικότερη απώλεια της ζωής μου. Το γεγονός αυτό μ’ έκανε να αρχίσω να παρατηρώ στις βόλτες μου στην Αθήνα, όλες τις περιπτώσεις ανθρώπων που βίωναν κοινωνική απόρριψη. Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση η αδιαφορία του κόσμου σε συγκλονιστικά περιστατικά, που με σόκαρε πολλές φορές. Αυτό ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσω να γράφω μικρές ιστορίες που συμβαίνουν δίπλα μας κι εμείς είτε αδιαφορούμε, είτε δεν παίρνουμε χαμπάρι γιατί νομίζουμε πως όλα γυρίζουν μόνο γύρω απ’ τον μικρόκοσμο μας.
· Γιατί είναι Δεκατρείς οι Αποδράσεις; Συμβολίζουν κάτι οι Δεκατρείς αυτές ιστορίες;
Δεν υπάρχει κάποιος συμβολισμός στον αριθμό δεκατρία, έβαλα σε τάξη τις σκέψεις μου, έγραψα τα ζητήματα με που με απασχόλησαν κι αυτό σταμάτησε στον αριθμό δεκατρία(μέχρι νεωτέρας).
· Υπάρχουν στοιχεία του χαρακτήρα σας σε κάποια από τις ιστορίες του βιβλίου σας; Ποια είναι αυτά;
Σε όλες, είναι ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο, τη ζωή, είναι τα συναισθήματά μου, οι αγωνίες μου και οι προβληματισμοί μου. Το πώς βιώνω τον έρωτα, τον θάνατο, την αδιαφορία, την αγάπη, την κατανόηση. Είναι όλα τα μέσα μου, όχι μόνο σ’ αυτό το βιβλίο, αλλά και στα δύο προηγούμενα.
· Τί σας ενέπνευσε για αυτό το βιβλίο ; Τι σας έκανε να ξεκινήσετε την συγγραφή του;
Με ενέπνευσε ένα βιβλίο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, το οποίο έχει συγκεντρωμένες 21 ιστορίες(και το κοράκι) που δημοσιεύονταν κατά καιρούς σε εφημερίδες της εποχής. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος γραφής και η θεματολογία του, όπου αποφάσισα να γράψω κάτι παρόμοιο στα δικά μου μέτρα, στη δική μας εποχή.
· Τι συναισθήματα και σκέψεις επιθυμείτε να προκαλέσετε στον αναγνώστη;
Ενσυναίσθηση και κατανόηση. Είναι δύο στοιχεία που λείπουν πάρα πολύ απ’ τον πλανήτη μας. Δεν ενδιαφέρεται κανείς για κανέναν κι αυτό είναι κάτι που με πονά πάρα πολύ. Δεν έχει καταλάβει ο κόσμος πως για να είναι καλά ο ίδιος, πρέπει να είναι κι ο απέναντι. Έχουν επιπτώσεις τα πάντα στις ζωές μας κι ας μην το καταλαβαίνουμε άμεσα. Όλα έχουν το χρόνο τους που εμφανίζονται και οι συνέπειές πολλές φορές είναι ολέθριες. Να ανοίξει ο κόσμος την αγκαλιά του στον συνάνθρωπο, αυτή την ανάγκη θέλω να προκαλέσω στους αναγνώστες, να ξεφύγουμε απ’ την εσωστρέφεια.
· Είναι εφικτό ένας συγγραφέας να ξεχωρίζει κάποιο από τα βιβλία του;
Εσείς προσωπικά μετά από την κυκλοφορία ήδη 3 βιβλίων ξεχωρίζετε κάποια από τις ιστορίες ή κάποιον ήρωα από αυτά;
Στη δική μου περίπτωση δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο και τα τρία έχουν διαφορετική εντελώς θεματολογία, γράφτηκαν σε συγκεκριμένη περίοδο και για ειδικό σκοπό, οπότε όχι, δεν βλέπω κάποιο απ’ τα τρία με άλλο μάτι. Όσο για κάποιον ήρωα, ίσως ο Χάροντας να είναι πιο κοντά στον σημερινό μου εαυτό. Η απώλεια που προανέφερα μ’ έχει κάνει να δω τη ζωή με άλλο μάτι και με μεγάλη διάθεση αλλαγών και αυθορμήτων πράξεων διότι ζούμε μια ζωή που ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει.
· Αν μπορούσατε να βάλετε έναν τίτλο στον τρόπο που σκέφτεστε όταν γράφετε ποιος θα ήταν αυτός;
Ρεαλισμός, αυτός θα ήταν ο τίτλος, πράγμα βέβαια που δεν το έχω καθόλου στη προσωπική μου ζωή, ονειροβατώ, πετάω και δημιουργώ μονίμως φανταστικά ροζ σύννεφα. Οπότε ίσως ο ρεαλισμός που υπάρχει στη γραφή μου, είναι ένας τρόπος να με ξυπνήσω, επαναφέροντας με στην κυνική πραγματικότητα. Ευτυχώς αυτές οι δύο διαφορετικές οπτικές, αποκαθιστούν ανά διαστήματα την ισορροπία στον εγκέφαλο μου.
· Έχετε εισπράξει κάποια στιγμή κάποια κριτική για έργο σας με την οποία να διαφωνείτε;
Πως αντιδράσατε / αισθανθήκατε με αυτό;
Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με την κριτική, είτε αφορά βιβλίο μου, είτε κάποια θεατρική παράσταση που θέλω να παρακολουθήσω, είτε κινηματογραφικό έργο. Δεν έχουμε όλοι ίδια οπτική, ούτε ίδιο λόγο που επιλέγουμε να διαβάσουμε ή να δούμε κάτι. Οπότε γράφω με την ψυχή μου, αγαπώ πολύ αυτό που κάνω κι αν αυτό βρει ανταπόκριση, καλώς να έρθει. Δεν θ’ άλλαζα ποτέ τρόπο που γράφω επειδή διάβασα κάπου πως το στυλ μου δεν άρεσε σε κάποιον. Στα δικά μου μάτια λοιπόν η τέχνη χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, σ’ αυτά που μας άγγιξαν και σε αυτά που δεν μας άγγιξαν, δεν υπάρχει κάτι άλλο.
· Πως είναι η καθημερινότητα ενός συγγραφέα;
Το καθημερινό πρόγραμμα δεν έχει πολλές διαφορές, απ’ τη ζωή προ συγγραφής. Ο τρόπος σκέψης είναι αυτός που διαφοροποιείται και η αξιολόγηση των περιστατικών που συναντάς σ’ αυτή την καθημερινότητα.
· Ως αναγνώστης ξεχωρίζετε κάποιο είδος λογοτεχνίας; Τι σας κέρδισε σε αυτό το είδος λογοτεχνίας;
Η φιλοσοφία και τα βιβλία τρόμου με αγγίζουν περισσότερο. Στη φιλοσοφία με κέρδισε το γεγονός πως παίρνω πάρα πολλά διαβάζοντας ένα τέτοιο βιβλίο, έχω διαμορφώσει χαρακτήρα διαβάζοντας φιλοσόφους. Απ’ την άλλη τα βιβλία τρόμου με πάνε σ’ ένα μεταφυσικό περιβάλλον, στο οποίο πλάθω κόσμους και εικόνες που με ταράζουν κι όσο μαζοχιστικό και να ακούγεται, μου αρέσει αυτή η ταραχή, με ξυπνάει.
· Αγαπημένος συγγραφέας και βιβλίο;
Για να συνεχίσω με τα παραπάνω, αγαπημένοι συγγραφείς είναι ο Στίβεν Κινγκ και ο Σοπενχάουερ. Απ ‘την άλλη, αγαπημένο βιβλίο θα δηλώσω κάτι τελείως διαφορετικό, το beloved της Τόνι Μόρρισον
· Οικονομική κρίση και συγγραφή, πως/πόσο έχει επηρεάσει τους συγγραφείς και πως / πόσο τους αναγνώστες;
Η κρίση έχει επηρεάσει τους εκδοτικούς οίκους και κατ’ επέκταση τους συγγραφείς και κυρίως τους νέους συγγραφείς,οι οποίοι και αριστούργημα να έχουν γράψει, ο εκδοτικός θα το απορρίψει ή θα του προτείνει συνέκδοση. Δυστυχώς η έλλειψη χρημάτων αφήνει πολλά όμορφα πράγματα σε συρτάρια γιατί η πεπατημένη θεωρείται σίγουρη λύση.
Οι αναγνώστες απ’ την άλλη θεωρώ πως έχουν επηρεαστεί θετικά, οι τιμές των βιβλίων είναι πολύ χαμηλές πλέον, υπάρχουν συνεχώς προσφορές, όποτε ίσως η κρίση έκανε καλό στον αναγνώστη κι όχι κακό.
· Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σε κάποιον/α που σκέφτεται να ξεκινήσει την δική του συγγραφική διαδρομή και ίσως να διστάζει;
Δεδομένου πως ότι κάνουμε σ’ αυτό τον κόσμο το κάνουμε για μας, δεν θεωρώ πως υπάρχει λόγος να διστάσει κάποιος στο να εκδώσει το έργο του. Αφήνει απλά τις σκέψεις του ελεύθερες και σίγουρα θα ταυτιστούν με τις σκέψεις κάποιου άλλου. Αυτή είναι η ζωή άλλωστε, κάποιοι ερχόμαστε κοντά και κάποιοι όχι. Όλα τα βιβλία έχουν το κοινό τους, αυτό καλό θα ήταν να το θυμάται, κάθε επίδοξος συγγραφέας.
· Και μια τελευταία ερώτηση ‘εσωτερικής κατανάλωσης’ που λέμε.
Πως θα περιγράφατε την εμπειρία σας στη συνεργασία με το Bookstars και την υπηρεσία έκδοσης free publishing;
Κάποιοι την αυτοέκδοση τη θεωρούν μια επιλογή κατωτέρου επιπέδου, θα διαφωνήσω, αν ο εκδοτικός οίκος φερθεί με σεβασμό στο έργο του συγγραφέα, η αυτοέκδοση γίνεται ο ιδανικός τρόπος για να κυκλοφορήσεις το βιβλίο σου χωρίς να περιμένεις την έγκριση κανενός «ειδικού». Το Bookstars το κάνει λοιπόν αυτό κι έτσι βρήκα κι εγώ το λιμάνι μου. Έχουν σεβαστεί απόλυτα τη δουλειά που έχω κάνει για να ολοκληρώσω το βιβλίο κι αυτό αποτυπώνεται στα πάντα, απ’ την ποιότητα του χαρτιού, τη διακίνηση, την καθημερινή ενημέρωση για τις πωλήσεις, μέχρι την άμεση ανταπόκριση σε οποιαδήποτε απορία εκφράσω.
